Γλώσσα

Η ελληνική, όπως οι περισσότερες γλώσσες, είναι σεξιστική. Δηλώνει σαφώς και υποχρεωτικώς με τις καταλήξεις τον ονομάτων το γένος τους, και το αρσενικό γένος χρησιμοποιείται κατά κόρον για να δηλώσει ομού αρσενικό και θηλυκό, επισκιάζοντας έτσι το θήλυ κατά τρόπο απαράδεκτο. Το θήλυ είναι η πρώτη και θεμελιώδης υπόσταση της Ροζ Θεάς, η βασική και θεμελιώδης υπόσταση του ανθρώπου. Το θήλυ είναι η πηγή της ζωής, το θεμέλιο του κόσμου, η κορύφωση του υπέρτατου. Προκειμένου λοιπόν να αποκαταστήσει αυτήν την στρέβλωση, ως μέτρο επείγουσας αντιμετώπισης της κατάστασης, η θρησκεία μας εφεξής θα χρησιμοποιεί το θήλυ γένος ως δηλωτικό θήλεος και άρρενος ομού, αντίστροφα δηλαδή από αυτό που γινόταν μέχρι τώρα. Προκειμένου να μιλήσουμε λόγου χάρη για το ιερατείο, θα αναφερόμαστε στις ιέρειες, εννοώντας τόσο ιέρειες όσο και ιερείς.

Μελλοντικώς θα προχωρήσουμε σε πλήρη αναδιάρθρωση της γλώσσας.